Πανευρωπαϊκή πολιτική μιζέρια!

Πάει η πολιτική, έχασε και τα προσχήματα πια. Αλλά ποιος της φταίει, αυτοκτόνησε όταν έπεσε στην ζεστή και φονική αγκαλιά των τραπεζών.
Και πρέπει τώρα να ζήσω ως 'Ελλην ξενιτεμένος το διπλό το παραμύθι της λαϊκής κυριαρχίας στο στημένο παιχνίδι των εκλογών σε Ελλάδα και Γερμανία! Μάς πήραν μονότερμα και εμείς το παίζουμε φαβορί και διαιτητές συνάμα! Απλοί χειροκροτητές της δικομματικής χούντας έγιναν οι ψηφοφόροι και οι εκλογές μια τελετή σαν τις εκλογές στα κόμματα ... άντε να σηκώσουμε το χέρι, να κατεβάσουμε το κεφάλι και να δεχτούμε ό,τι μας σερβίρει ο σεφ της λαϊκής ταβέρνας "Η ωραία Ελλάς". Μάλιστα φτάσαμε στον σημείο να υπόσχονται ...δύσκολες μέρες!
Το ντιμπαιιτ μεταξύ των υποψηφίων στην Γερμανία μου φάνηκε ωστόσο πιο ζωντανό από ότι το ντιπμαίιτ μεταξύ Καραμάν Αλή και Παπ'Ανδρέα. 'Εχουν οι Γερμανοί μια σοβαροφάνεια και μια σοβαρολατρεία, δεν λέω, αλλά δεν την έχουμε κι εμείς; Φτάνει να πάρει κανείς το ύφος σαν να υποφέρει από χρόνια δυσκοιλιότητα και νάσου η σοβαρότης! Βέβαια είμαστε στα ίδια: John Jackson vs Jack Johnson. Το ελληνικό είχε παρόλα αυτά ένα τριτοκοσμικό χρώμα που καμιά διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων και κανένας Λούλης δεν μπορεί να αποβάλλει. Ο Καραμανλής σαν κακογεμισμένος ντολμάς - θυμαμαι τον προπονητή του να τον περιγράφει σχεδόν σαν υποσχόμενο ολυμπιονίκη αφού έπεσε μπροστά στις κάμερες όταν έκανε την παρατραβηγμένη για την κράση του ακροβασία να ... τρέξει (έλεος, γιατι δεν μας τυφλώνετε μια και καλή να τελειώνουμε) - και ο αμερικάν(ικ)ος χαζούλης του στρουμφοχωριού είναι μορφές ανεπίδεκτες βελτίωσης και όσο σκέφτομαι ότι θα προλάβω να απολαύσω και τα γεροντίστικα ντιμπαίιτ μεταξύ των παιδιών τους .... Θεέ μου, δεν περνάει αυτή η ζωή!