Το ντοπαρισμένο ήθος των Ολυμπιονικών ... "κακών γαρ μυρίων όντων καθ΄ Ελλάδα, ουδέν κάκιον έστιν αθλητών γένος" (Ευριπίδης, Αποσπ.284) (το κακό είναι τεράστιο στην Ελλάδα, τίποτα πιο κακό όμως δεν υπάρχει από το γένος των αθλητών). Με γέλιο μαστιγώνονται οι γελοίοι:

Φθινοπωρινή δροσερή μέρα σήμερα. Αναζωογονητική καθαρή ατμόσφαιρα. Νομίζεις ότι μπορείς να αγγίξεις τα γύρω βουνά και τον Όλυμπο μακριά. Οι ωραιότερες εποχές ειναι οι μεταβατικές, όταν ο παλιο και το καινούργιο συνυπάρχουν. Και μιλώντας για φρεσκάδα: https://www.youtube.com/watch?v=IPST0j0huXE

Κάθε πρωί έβγαινε ο βασιλιάς-ιερέας να διατάξει τον ήλιο να ανατείλει. Κι εκείνος ανέτειλε ανελλιπώς. Αν βγεί ο Τσίπρας πρωθυπουργός, πρέπει να ετοιμαστούμε μάλλον για τα χειρότερα. Αλλά ας μην τον κατηγορούμε, όπως οι υποκριτές πολιτικοί του αντίπαλοι για την εξίσου υποκριτική του πολιτική: θα έχει τόση ευθύνη όσο οι προηγούμενοι για ό τι κάνει, αν και καθόλου για την κατάσταση που τριάντα χρόνια επέτρεψε το μεγάλο φαγοπότι κάθε είδους διαφθοράς. Η οποία διαφθορά ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική ή πλαστή κρίση χρέους που βασανίζει τον κόσμο. Αυτό είναι το καλό του χαρτί, άσχετο με το πρόβλημα καθεαυτό αλλά πιασάρικο επικοινωνιακά και με αυτή την ηθική υπεροχή για καύσιμο θα πορευτεί όσο το επιτρέψουν οι συγκυρίες. Θα πρέπει να διαχειριστεί παρμένες αποφάσεις με τρόπο που να φαίνεται ότι πράττει σύμφωνα με τη θέληση του λεγόμενου ελληνικού λαού. Αν αποφασιστεί για παράδειγμα στη Φρανκφούρτη ότι πρέπει να αφήσουμε την ευρωζώνη, τότε θα θελήσουμε κι εμείς - με μπόλικη δόση εθνικής υπερηφάνειας - ότι πρέπει να αφήσουμε τους λιγούρηδες Ευρωπαίους και να πορευτούμε μόνοι μας. Το μόνο που ίσως υπόσχεται αμυδρά κάτι καλύτερο από τα γνωστά σε αυτή την αλλαγή είναι ότι ένα μέρος του κόσμου που τον υποστηρίζει έχει μια άλλου είδους πολιτική κουλτούρα, πιο διαδραστική, σε σχέση με τα κοινά και αρνείται τον ρόλο του μεσάζοντα στην πολιτική κλικα. Ίσως ο Τσίπρας να είναι ο συνεπής επιθανάτιος ρόγχος αυτού του συστήματος, το τέλος μιας εποχής και η αρχή μιας άλλης.